O książce: rok / Oto krótka historia czynów i wyczynów Conana Cymeryjczyka, króla wielkiej Akwilonii. W wieku czterdziestu lat objął tron ​​Tarrantu, obalając władzę Nemedidesa, siostrzeńca i spadkobiercy zmarłego władcy Akwilonu Vilera, a następnie umocnił swoją pozycję na tronie, stłumiając bunty baronów Tauranu i Ganderlandu, którzy odważyli się zbuntować przeciwko niemu. W Roku Smoka, gdy Conan miał czterdzieści pięć lat, wybuchła wojna nemedyjska. Władca Nemedii, Tarascusa i jego wspólnicy, przy wsparciu starożytnego maga Xaltotuna, najechali Akwilonię; Armia Conana została pokonana, stolica została zdobyta, a sam Cymeryjczyk został schwytany przez czarnoksiężnika. Udało mu się uciec; i zbierając siły, zadał swoim wrogom miażdżącą porażkę. Po tych chwalebnych bitwach zdobył trzy skarby: spokój i ciszę w swoim kraju, potężny talizman zwany Sercem Ahrimana oraz królową, piękną Zenobię, która wkrótce urodziła mu syna, księcia Conna. Osiem lat później armie Akwilońskie dowodzone przez króla zmiażdżyły potęgę południowych mocarstw Hyborii, Ophiru i Koth, Argos i Zingary; Akwilonia uzyskała dostęp do morza, a jej garnizony stanęły na granicy Stygii. Trzy lub cztery lata później Conan podjął kampanię w Hyperborei, niszcząc zakon czarów magów Białej Ręki. Kolejne pięć lub sześć lat później, gdy miał już ponad sześćdziesiąt lat, zaatakował Stygię, pokonał jej wojska, rozproszył i zabił kapłanów Seta, czarowników Czarnego Kręgu, i przez długi czas ścigał ich przywódcę Thoth-Amona, aż dogonił go w dziczy Czarnych Królestw i nie zabił. Osiągnąwszy to, Wielki Cymeryjczyk uznał, że jego obowiązek wobec bogów i ludzi został spełniony. Pozostawiając synowi tron ​​​​Akwilonu, w wieku sześćdziesięciu pięciu lat wyruszył na Ocean Zachodni w poszukiwaniu nowych krain i przygód. I nic więcej o nim nie słyszano. Z Kronik Akwilońskich przechowywanych w Archiwach Królewskich w Tarantii.